بسم رب الشهداء و الصدیقین
نامه شهید رضا عزیزیان - لنگرود
((ردکم من فئة قلیلة غلبت فئة کثیرة باذن الله))
((چه بسا گروه اندکی که به فرمان خدا بر گروه بسیاری پیروز شوند.))
با سلام و درود فراوان به پیشگاه یگانه منجی عالم بشریت حضرت مهدی (عج) و با سلام به محضر پاک امید مستضعفان جهان و رهبر کبیر انقلاب اسلامی  ایران امام خمینی و با درود بی کران به کفر ستیزان پیشه ی توحید و با صبر عاجل به یکا یک خانواده های شهداء. و با شفای عاجل برای کلیه معلولین و مجروحین جنگ.من می خواهم که به دستهای رهبرم بوسه بزنم و قدرت متجلی خدا را در او ببینم در قاموس شهادت کلمه وحشت معنی ندارد.
دیری است که فهمیده ام که این جا جای ماندن نیست و باید بروم و دیری است  که به من آموخته اند  که باید رفت و نباید ماند  ولی می ترسم  و راستی هم جای ترس دارد آری می ترسم که با تمام تلاشم وقتی می روم شهید نباشم.به هر حال قبل از رفتن به حسب وظیفه این چند جمله را برای شما برادران و خواهران می نویسم .آری عزیزان بدانید که دنیا جائی نیست مگر برای امتحان پس بکوشید تا با دلی پر و پیروز از این امتحان بیرون آید زیرا هر عملی به جز این منظور بیهوده است و به راستی تنها وسیله قبولی در این امتحان دو چیز است .تزکیه و تعلیم می باشد تا با به کار گیری این دو اصل  اساسی زندگی دنیا را در راه خدا و با موفقیت به پایان بریم به امید این که خدایمان ما را بیامرزد. 
((و اما چند کلمه ای با خانواده ام))
پدر و مادر عزیزم خودم می دانم که شما را خیلی زیاد ناراحت  و اذیت کرده ام  ولی از شما می خواهم که من را ببخشید  و از شما می خواهم که در نبودن من گریه نکنید .من به شما قول داده بودم که دیپلم  خودم را بعد از آمدن از جبهه بگیرم ولی باید به شما خبر خوشی بدهم  که من دیپلم خودم را از سید الشهدا حسین بن علی گرفته ام .مادرم  صبور باش امید این که  خدا در مقابل این همه صبر به شما پاداش عظیم عنایت کند و شما که تا به حال جز رضای خدا کاری انجام نداده ای و از این پس صبور باش زیرا (یدالله مع الصابرین) و تا آن جا هم که برای شما مقدور است پدر بزرگوارم که در مشکلات با شما شریک بوده  دلداری ده و به مقاومت بخوانش.
و چند کلامی با برادران و خواهران انجمن اسلامی
تنها وصیتم این است که پشتیبان ولایت فقیه باشید و امام ما را هرگز تنها نگذارید و جبهه را چه از نظر مادی و چه معنوی محکم نگه دارید . و همیشه آن کنید که خدا می خواهد نه آن که خود می خواهید و از شما می خواهم  که در دعا های پر فیض کمیل و توسل شرکت کنید و حد اکثر می توانید به مزار شهدا بروید خصوصاً شبهای پنج شنبه دیگر من  عرایضم را همین جا به پایان می رسانم و من را در گلزار شهدای کومله دفن کنید.                                                             ((والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته))
رضا عزیزیان                8/5/1363