آشنایی ما به اوایل پیروزی انقلاب اسلامی برمیگردد،جوانی با قد و قامتی بلند،هیکلی ورزشی و برومند ، با سینه ای ستبر که در درگیری ها با منافقین و کمونیست ها ، خیلی از بچه های  بسیجی که کم سن و سال و ضعیف الجثه بودند به حسینعلی نیکنام پناه می آوردند و به عبارتی بهتر پشت او سنگر می گرفتند.
در افتتاح بسیج کومله، طبقه دوم ساختمان فعلی بانک ملی بعنوان محل پایگاه بسیج اختصاص یافت و تا  چندین سال پس از اتمام جنگ هم همین مکان حوزه بسیج کومله بود. حسینعلی با عشق و علاقه ی خاصی با اسلحه" ام یک" به نگهبانی می پرداخت و در جبهه هم در مشاغل مختلفی مشغول بود. در گردان مالک اشتر لشکر 25 کربلا در امر آموزش به نیروها تلاش گسترده ای می کرد. فرماندهی گردان بر عهده برادر جانباز بابایی از پاسداران دلاور شهرستان نور بود و شهید مهدی خوش سیرت و سرداران دیگری هم در معاونت گردان به او کمک می کردند و حسینعلی نیکنام هم یکی دیگر از کسانی بود که بیشتر بعنوان مربی تاکتیک های رزمی به مساعدت با فرماندهی می پرداخت.
گرچه مدت زمانی را در جبهه های نبرد مشغول بود، اما با توجه به روحیه آموزشی،فرماندهان آموزش سپاه گیلان ایشان را بعنوان یکی از مربیان برتر برگزیدند و مانع حضور ایشان به جبهه می شدند البته آن زمان منجیل مرکز آموزش نیروهای بسیجی منطقه سوم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. این منطقه شامل استانهای گیلان، مازندران و گلستان می شد. یعنی نیروهای بسیجی از استانهای مذکور به اینجا اعزام می شدند تا آموزش های رزمی را فراگیرند و سپس به جبهه اعزام شوند، حسینعلی بعنوان مربی تاکتیک در خدمت بسیجیان بود و عاشقانه به تدریس و آموزش به آنان می پرداخت.آموزش انواع سلاحها ، نارنجک و ... و تاکتیک های متعدد رزمی که در رزمهای شبانه و چریکی مورد استفاده قرار میگرفت از طریق حسینعلی به بچه ها منتقل می شد.
وجریان شهادت او را هم باید از راویانی پرسید که در منجیل همرزم حسینعلی بودند که بسیار جالب ، عبرت آموز و شنیدنی است.
راوی: کمیل مطیع دوست